Ler

Para escribir xa están os outros, os que cren que teñen algo que dicir, para que os queiran, á procura do tempo perdido, por acadar prestixio literario, para ser un éxito de vendas, por convición política e transformadora... Os escritores choran polo seu recoñecemento. E os lectores?
Nunha entrevista Constantino Bértolo di: "... entiendo que la literatura, por ser discurso público, contiene como elemento constituyente un pacto de responsabilidad entre el autor que hace públicas sus palabras y esa comunidad que es la depositaria de las palabras colectivas. Sucede sin embargo que en el actual sistema social y con las concretas relaciones sociales que le son propias, ese pacto de responsabilidades ha devenido en simple pacto mercantil que el precio resume: yo pago, tu compras, traduciendo a un aparente juego entre pronombres personales toda una estructura social, la capitalista en nuestro caso, que condiciona el contenido real de ese mercado y de ese yo y de ese tú que sin embargo se viven como libres. En este escenario solo cabe decir que se escribe para ese mercado en el que los editores detentan, a través de sus medios de producción, la capacidad para decidir que discursos privados pasaran a discursos públicos y cuales no."

"Literature is the art of writing something that will be read twice; journalism what will be grasped at once" dixera o crítico e editor Cyril Connolly.

Son unha lectora pobre e libre. Só merco libros que xa lin unha vez e que quero volver ler: ou sexa, literatura. Os que non sempre gañan concursos nin están nas bibliotecas. Nutrídeme!

Gatiños

A primaveira na Chaira é fertilidade a esgalla. Este ano trouxo estas 5 marabillas para as que teño que buscar casas de acollida desde agora mesmo. Voluntarios?

Mulleres de carne e letras

O blog de Caneiro e a súa Bovary fanme lembrar á que para min foi máis impactante (alén que un século máis vella) Princesse de Clèves e a elaborada personaxe con conflito razón-emoción-imaxe pública. E así como quen non quere a cousa chego a este comentario de Estíbaliz Espinosa con quen estou en desacordo porque non teño curiosidade por lle poñer cara aos autores dos textos que leo, escriban en soporte papel ou cibernético. Unha das grandes eivas de foros e blogs é a frecuente tentación de identificar e acribillar aos contertulios en lugar de se concentrar nas ideas.

Lavados do mar

Chuza! só recolle a puntiña do iceberg:
non-e-bo-dar-axudas-ao-sector-e-ainda-asi-o-estamos-facendo
bruxelas-declara-ilegais-as-axudas-que-francia-destinou-as-suas-empresas-pesqueiras-para-compensar-os-prezos-do-gasoil
milheiros-de-pescadores-protestam-em-madrid-para-exigir-medidas-contra-a-suba-dos-precos-do-gasoleo
o-berbes-bate-records-de-vendas-un-luns-pese-ao-paro-da-flota
os-pescadores-advirten-que-a-partir-do-16-de-xuno-non-habra-comercializacion-de-peixe-en-todo-o-pais
a-frota-protesta-en-ribeira

Sendo do interior e pouco coñecedora da economía do mar, só me queda preguntarme con desconfianza se a suba do petróleo vai servir de pretexto para unha reconversión brutal da pesca para maior beneficio dos armadores. Como cando despois do 11-S todas as compañías aéreas aproveitaron para largar persoal coa desculpa (falsa) de que baixara o número de pasaxeiros. Está claro que a prensa presiona aos políticos para ceder á chantaxe.

felices? o que?

Ser feliz é, no fondo, conformarse. Estomballarse, langranear e runrunear como un gato son actividades pracenteiras pero non enchen a un como o desafío e a superación. O que nos insatisface, e o que facemos para mudalo, é o que nos define como persoas. Aí está o engado do consumismo feroz tentando facer crer que acumulando bens aplacamos esa ansia. A educación debería ser unha mayéutica construtora de individuos que preguntan e procuran respostas. Pero na meirande parte dos casos os propios fillos son bens de consumo para satisfacer a imaxe que queremos que a sociedade teña de nós. Esquecendo que a manipulación defectuosa da mercaduría anula a garantía de devolución.