Hespaña se rompe e cada vez hai mais liberdade para que cada quen poida exercer a súa sexualidade. Con todo, non está de mais lembrar que non está todo gañado. Os heteros somos uns aborrecidos, non somos tan rexoubeiros para argallar estas festas reivindicativas.Menos mal que nos quedan as romerías, festivais de música e papatorias populares.
Edito: en Santiago o próximo día 7 de xullo.
5 comentários:
Mágoa non pode ir. Ao mellor viamos e coñecíamonos e falabamos dos vellos tempos, rula.
Eu creo que o vou celebrar en Compostela pero a mani maribolhera de ter unha pinta estupenda
E iso de que @s heteros non son capaces de montar festas reivindicativas... non tal, e se non mira as manifas que organizaban as familias nucleares radiativas, aínda que se cadra a palabra festa non lles acae ben de todo:D Menos mal que non tod@s @s hetero son así
Feliz dia do orjullo de ser normal, de non ter que avergoñarse do que un sente....
pero un recordo, non fai tanto (45 años mais ou menos) era un delito bicarse na rua ainda que un fora hetero, y sobre todo pecado, asi que alegremonos de que a normalidade presida as nosas vidas y que a xente nova non se plantexe outra forma de vida
Por certo, rolinha, andas bastante desaparecida. Tem a ver com este tipo de festas?
Ben, pois ao final non fun a ningunha delas, a miña axenda laboral e social está a rebordar ultimamente.A ver se dou ido a esta.
C.R., eu tamén boto en falta as nosas "aulas" de reintegrata, a ver se me proucuro un disfraz para te visitar na taberna ou aledaños.
Enviar um comentário