21/01/2007

Deus fratresque Gallaeciae


Na casa, sostida a penas
por esa desgana en morrer
que teñen as ruínas,
escóitase o outono
descalzo polas lousas.

Manuel Rivas, "Costa da Morte Blues"

2 comentários:

Anónimo disse...

Fermosa casa.
Un día frío de inverno un/ha viaxeiro/a chegará a tomar unha fumegante taza de te a carón da lareira. Haberá, quizais, moito do que falar.

(Parabéns polo blog)

lourixe disse...

Amig@ misterious, engánase de casa. Nesta ruina non agarda nin lareira nin té. A que vostede pensa está por aparecer en próximos posts.