Non é pra vós pra quen desfollomeu corazón páxina a páxina.
Non é pra vós homes felices,
homes vivindo nas entranas
dunha luz falsa que non é
máis que unha bouba de alboradas.
É cara ós outros, ós xunguidos
apodrecendo nas súas chagas,
os habitantes dunha noite
que agromóu cedo e non se acaba.
Non é pra vós, os satisfeitos,
pra quen eu deixo istas palabras,
Non é pra vós homes felices,
homes vivindo nas entranas
dunha luz falsa que non é
máis que unha bouba de alboradas.
É cara ós outros, ós xunguidos
apodrecendo nas súas chagas,
os habitantes dunha noite
que agromóu cedo e non se acaba.
Non é pra vós, os satisfeitos,
pra quen eu deixo istas palabras,
a sementeira de canciós
que as miñas maus enchen de bágoas.
É cara ós outros.que as miñas maus enchen de bágoas.
Pra ti, home
ferido e noble, a miña ialma,
o meu esprito i a poesía
baixo a door asoballada.
Si escribo eu a tí sinalo,
a tí nomea isa palabra.
Inda que tí de min vas lonxe,
berro un nós forte que nos chama.
Antón Tovar, "Non"
2 comentários:
esa imaxe debería enlazar ao seu autor, Albretch Dürer...
Grazas polos consellos, Ictios! Pasei toda a tarde experimentando e practicando a vencellar as imaxes dos posts cos seus deseñadores! ;-) Agora xa o teño dominado!
Enviar um comentário