Non é posible despedirse dalgo que forma parte de ti, que foi libado, absorbido e asimilado. Marcos e a súa solaina seguirán a dar colleitas saborosas e abundantes ao longo de moitos anos, a través do saber e do saber estar que nos trasmitiu aos que guichamos entre a parra, pispando algún grolo coa anuencia do adegueiro. Mil vendimas máis para a cultura galega.
http://asuvasnasolaina.blogspot.com/2010/05/un-lostrego-por-marcos-valcarcel.html
